Lang leve de Koning!

Door het hele land is het op en top feest. Er wordt van s'ochtends vroeg gedronken en gefeest. Toch hebben maar weinig mensen iets met het koningshuis. Vele vinden dat het wel mag verdwijnen, maar dat betekent ook dat het feest zal verdwijnen. Deze zit erg in onze cultuur gebakend.

Het is een dag waarbij vele hun verstand op nul zetten en de remmen letterlijk thuis laten. Dit hebben we vanaf kleins af aan gezien. Herinner je nog je dronken vader of de te veel lachende moeder die opeens veel gekker deed. Het was Koninginnedag! We zijn er mee opgegroeid en we vertonen nu groot imitatiegedrag.

Echter is het toch raar dat we zo massaal gaan feesten, terwijl vele niet het koningshuis steunen. We vieren om gewoon te vieren. Het is een groot commerciële happening, waarbij je bij elke te volle kroeg entree moet betalen en de bijbehorende B-artiesten je oren laten schrikken. Deze kaarten worden ook gewoon betaald met het argument: het is maar één keer in het jaar Koninginnedag. We hebben er niets mee. Maar gebruiken het wel als doorslaggevend argument.

Koninginnedag/Koningdag is dus eigenlijk een hormoon die de stof consumeren in het lichaam vrij laat komen. We betalen en betalen voor het vaak tegenvallende feest, waardoor je nog meer gaat consumeren in de hoop iets van voldoening te krijgen.

De Hedendaags schoonmaakster

Dit is onze echte trouwe viervoeter. Ze zorgt voor de schone bordjes en pannen. Wij hoeven nu helemaal niets meer aan de vaat te doen en zien haar als de schoonmaakgoeroe van het huis. Bij een housewarming bijvoorbeeld wordt er altijd naar de vaatwasser gevraagd en de nieuwe bewoner beantwoordt deze vraag met een te enthousiaste ja. Deze is te vergelijken met het jawoord van de grote dag. Wij, de consument zijn eigenlijk dan ook getrouwd met de keukenprinses.

Ik heb weleens mijn vraagtekens gezet bij de functie van de vaatwasser wat tot grote commoties heeft geleid bij de fanatieke aanhang die in mijn studentenhuis sterk vertegenwoordigd is. Ik zie namelijk geen sneller apparaat dan dat je met zijn tweeën even de afwas doet. Je moet hem altijd inruimen en wanneer je in de avond heerlijk van een film geniet, heb je geen zin om hem weer uit te ruimen. Vaak stel je dit uit naar morgen. In de ochtend ga je niet opstaan voor de vaatwasser. Je stemt juist je kostbare tijd in om te douchen, soms te ontbijten en vooral proberen op tijd te komen op je werk of opleiding. De overige bewoners hebben vaak ook geen zin om het ding in kwestie uit te ruimen, waardoor de vaat zich opbouwt door het hele huis.

Wanneer je thuis komt en aan de beurt bent om te koken, denk je: piep! Ik moet de vaatwasser nog uitruimen. Met veel gekreun en gemopper doe je dat. Na het heerlijke avondmaal kan je hem weer gaan inruimen, alleen de helft past niet door de beperkte ruimte en je wast het overige deel af.

Het klinkt zeer zeker als een huwelijk, maar kan niet worden gezien als het droomhuwelijk wat gesuggereerd wordt. We zijn in ons hoofd afhankelijk van de vaatwasser geworden, terwijl het nergens op gebaseerd is. Het in en uitruimen is niet veel sneller dan de vaat met de hand af te wassen, je betaalt veel te dure zeep en je kan maar weinig in het ding kwijt.

Marketing wint dus nog steeds van het gezonde verstand.